رابطه جنسی ایمن و محافظت شده به معنای محافظت از خود و شریک جنسیتان در برابر عفونتها و بیماریهای مقاربتی است. رابطه جنسی محافظت شده به شما کمک میکند سالم بمانید و بر بهبود کیفیت رابطه هم تاثیرگذار است. اقدامات جنسی ایمنتر میتواند خطر ابتلا به STI و STD را در افراد کاهش دهد.
با شریک جنسیتان در مورد بیماریهای مقاربتی، سابقه جنسی و رابطه جنسی محافظت شده صحبت کنید، زیرا میتواند باعث ایجاد ارتباط سالم و رضایت بین شرکا شود. همچنین برای آشنایی با نحوه داشتن رابطه جنسی ایمن، راهنمایی برقراری رابطه با افراد مبتلا به HIV، HPV و موارد دیگر، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
Because sex always involves some risk of STIs, there is no such thing as completely safe sex, so most experts prefer the term “safer sex practices.”
از آنجایی که رابطه جنسی همیشه خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی را به دنبال دارد، چیزی به نام رابطه جنسی کاملاً ایمن وجود ندارد، بنابراین بیشتر متخصصان اصطلاح “اقدامات جنسی ایمن تر” را ترجیح میدهند.
فرق رابطه جنسی ایمن و پرخطر
شما میتوانید با کم کردن تعداد روابط جنسی پرخطر، ریسک ابتلا به بیماریهای مقاربتی را کاهش دهید. رابطه جنسی پرخطر به معنی هرگونه رفتار جنسی است که میتواند منجر به نتایج ناخواسته مثل بیماریهای مقاربتی یا بارداری شود.
اما رابطه جنسی امن و محافظت شده، ریسک ابتلای شما و شریک جنسی تان را به بیماریها و عفونتهای جنسی تا حد زیادی کاهش میدهد. اگر در طول رابطه با ترشحات بدن شریک جنسیتان مثل مایع منی، ترشحات واژن و خون تماس مستقیم نداشته باشید، تا حد زیادی از خطر ابتلا به عفونتها در امان خواهید بود.
البته برخی از عفونتهای جنسی مثل زگیل تناسلی مردان و زنان از راه تماس پوستی نواحی مخاطی هم منتقل میشوند.
مرتبط: زگیل تناسلی چیست؟
چگونه رابطه جنسی محافظت شده داشته باشیم؟
برخی از گزینهها برای کاهش خطر در طول رابطه جنسی محافظت شده را در ادامه شرح خواهیم داد:
- داشتن یک شریک جنسی که فقط با شما رابطه داشته باشد
- قبل از برقراری رابطه بهتر است خودتان و شریک جنسیتان آزمایش بدهید
- اگر فعالیت جنسی شما زیاد است مرتب آزماشهای مربوط به بیماریهای مقاربتی را انجام دهید
- از رابطه جنسی با فردی که زخم یا زگیل تناسلی دارد پرهیز کنید
- اگر به بیماریهای مقاربتی مبتلا هستید، تا زمانی که بیماری کاملا درمان شود از رابطه جنسی پرهیز کنید
- حتما در حین رابطه از کاندوم استفاده کنید (البته باید بدانید که برخی از عفونتهای جنسی از طریق تماس پوستی نواحی که با کاندوم پوشید نشدند هم منتقل میشوند)
رابطه جنسی ایمن واژینال
رابطه جنسی واژینال معمولاً به معنای تماس کامل با مایعات بدن نسبت به رابطه دهانی است. برای کاهش احتمال بارداری، شما میتوانید از انواع مختلف پیشگیری از بارداری مانند دستگاههای داخل رحمی، قرصهای ضد بارداری هورمونی و ایمپلنت استفاده کنید. با این حال، این روشها شما را در برابر بیماریهای مقاربتی محافظت نمیکنند.
تنها شکل رابطه واژینال ایمن برای پیشگیری از بیماریهای مقاربتی، روشهای استفاده از مانع فیزیکی است. برای رابطه جنسی نفوذی (دخول)، افراد میتوانند از کاندومهای خارجی که روی آلت تناسلی یا کاندومهای داخلی که داخل واژن قرار میگیرند استفاده کنند.
رابطه دهانی ایمن
رابطه جنسی دهانی یک عمل جنسی بدون خطر نیست، زیرا فرد با مایعات بدن فرد دیگری در تماس است. در حالی که خطر ابتلا به اچ آی وی از رابطه جنسی دهانی به احتمال زیاد کمتر از رابطه جنسی واژینال است، اما فرد میتواند به بیماریهای مقاربتی از جمله تبخال، کلامیدیا و سوزاک مبتلا شود.
افرادی که از رابطه جنسی دهانی به کلامیدیا یا سوزاک مبتلا میشوند، ممکن است به جای عفونت دستگاه تناسلی، به عفونت گلو مبتلا شوند. با این حال، این عفونتها معمولا کمتر خطرناک هستند.
برای کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی ناشی از رابطه جنسی دهانی، فرد میتواند از کاندوم دهانی استفاده کند. افراد همچنین میتوانند از کاندومهای خارجی برای آلت تناسلی و بندهای دندانی برای واژن استفاده کنند.
رابطه جنسی مقعدی ایمن
کارشناسان بهداشت جهانی، رابطه مقعدی را یک عمل جنسی پرخطر میدانند، زیرا خطر ابتلا به HIV را افزایش میدهد. از آنجایی که آناتومی مقعد روان کننده و ارتجاعی نیست، ایجاد پارگیهای ریز در حین رابطه میتواند خطر انتقال را افزایش دهد. باکتریهای مقعد نیز ممکن است عفونت را گسترش دهند.
برای کاهش ریسک انتقال، شریک دخول باید از کاندوم استفاده کند. استفاده از روان کننده مناسب و کاندوم میتواند خطر تماس با ترشحات را کاهش دهد.
البته خطر رابطه مقعدی برای خانمها بیشتر است، زیرا فشار زیاد در مقعد میتواند منجر به بیماریهای مقعدی بواسیر، شقاق، فیستول و حتی بی اختیاری مدفوع شود.
مطلب مرتبط: رابطه مقعدی (نزدیکی از عقب)
بیماریهای مقاربتی شایع در رابطه جنسی پرخطر
بیماریهای مقاربتی معمولاً در طول رابطه جنسی دهانی، مقعدی یا واژینال از فردی به فرد دیگر منتقل میشود. بسیاری از بیماریهای مقاربتی مختلف وجود دارد. برخی از آنها در مایعات بدن مانند مایع منی، ترشحات واژن و خون حمل میشوند.
اما برخی از آنها را میتوان فقط از راه تماس پوست به پوست نواحی تناسلی منتقل کرد. استفاده از موانعی مانند کاندوم به شما کمک می کند از تماس با مایعات و برخی از انواع تماس پوستی در طول رابطه جنسی جلوگیری کنید. بنابراین زمانی که از کاندوم یا سایر روشهای رابطه جنسی محافظت شده استفاده نمیکنید، احتمال ابتلای شما به STD افزایش مییابد. شایعترین بیماریهای مقاربتی به شرح زیر است:
- کلامیدیا
- سوزاک
- سیفلیس
- اچآیوی
- تبخال تناسلی
- ویروس HPV و زگیل تناسلی در زنان و مردان
- شپش شرمگاهی
- گال
- تریکومونیازیس
برخی از بیماریهای مقاربتی نیز میتوانند لبها، دهان و گلوی شما را آلوده کنند. رابطه جنسی دهانی اگر محافظت نشده باشد، میتواند منجر به عارضههای زیر شود:
- تبخال تناسلی در دهان
- سیفلیس
- سوزاک
- کلامیدیا
- زگیل دهانی
- هپاتیت B
همچنین تنها تماس پوست با پوست نواحی تناسلی میتواند منجر به عارضههای زیر شود:
- تبخال تناسلی
- HPV و زگیل تناسلی
- سیفلیس
- شپش شرمگاهی
- گال
- molluscum contagiosum
رابطه جنسی ایمن با فرد آلوده چگونه است؟
اگر متوجه شدید که شریک جنسیتان به STD مبتلا است، باید بدانید چگونه رابطه جنسی ایمن داشته باشید تا از انتقال آن جلوگیری کنید. خوشبختانه، بسیاری از بیماریهای مقاربتی را میتوان به راحتی با دارو درمان کرد، بنابراین پس از پایان درمان لازم نیست نگران ابتلا به STD باشید.
حتی اگر بیماری بطور قطعی درمان نشود، راههایی برای درمان علائم وجود دارد که به جلوگیری از انتقال بیماری به شریک جنسی جلوگیری میکند. بسته به اینکه کدام بیماری مقاربتی را دارید، کارهایی وجود دارد که میتوانید برای محافظت از شرکای خود انجام دهید. در اینجا یک چک لیست مفید برای رابطه محافظت شده با افراد آلوده وجود دارد:
- همیشه در طول رابطه جنسی دهانی، مقعدی و واژینال از کاندوم و سدهای دندانی استفاده کنید، چه مبتلا به بیماری مقاربتی باشید یا نه.
- در صورت داشتن علائم STD (مانند زخم یا زگیل در اطراف اندام تناسلی، ترشحات عجیب آلت تناسلی، واژن یا مقعد، خارش، درد، تحریک یا تورم در آلت تناسلی، واژن، فرج یا مقعد) به هیچ وجه تماس جنسی نداشته باشید.
- به محض مشاهده علائم به پزشک مراجعه کنید تا بتواند درمان STD شما را در اسرع وقت شروع کند.
مطلب مرتبط: درمان زگیل تناسلی
- اگر یک STD قابل درمان (مانند سوزاک، کلامیدیا یا سیفلیس) دارید، تمام داروهای خود را همانطور که پزشک به شما گفته است مصرف کنید، حتی اگر علائم شما زودتر از بین برود. عفونت تا زمانی که درمان را به طور کامل تمام کنید در بدن شما باقی میماند.
- شریک جنسی شما نیز باید همزمان تحت درمان قرار گیرد. تا زمانی که هر دو درمان خود را به پایان نرساندید و بدون تایید پزشک، اصلاً رابطه جنسی نداشته باشید.
- اگر یک بیماری مقاربتی دارید که قابل درمان نیست (مانند HIV، تبخال یا زگیل تناسلی)، با پزشک خود در مورد داروهایی صحبت کنید که میتوانند به کاهش احتمال سرایت آن به همسر و شریک جنسیتان کمک کنند.
- انجام منظم آزمایش برای STD نیز بخشی از رابطه جنسی ایمن است، حتی اگر همیشه از محافظی مانند کاندوم استفاده میکنید. اکثر افراد مبتلا به بیماریهای مقاربتی علائمی ندارند یا نمیدانند که آلوده هستند و به راحتی میتوانند عفونت را به شریک زندگی خود منتقل کنند. بنابراین آزمایش تنها راه اطمینان از این است که آیا فردی مبتلا به STD است یا خیر است.
سلام ،مطالب به روز و مفیدی بود